Engracia pensa que ser ovella é soporífero, que quere dicir súper súper aburrido. Ela come herba, durme a sesta, salta balados para entrenar e volve ao curro atrás do cadelo Ca antes de que veña a noite. Pero non lle chega. O que realmente desexa a ovella Engracia é ver a lúa no alto da noite.

Despois de moito pensalo, un serán consegue despistar ao rabaño e bota a andar atrás da lúa. Atravesando vales e subindo montañas comezará unha viaxe que a mudará para sempre. Nela atopará distintos animais que lle darán forza e ensinarán a confiar en si mesma. Así chegará a lugares nunca antes vistos por ningún outro rumiante.

Pero será a súa determinación e o seu bo corazón o que a transformará na intrépida ovella Engracia: un símbolo de liberdade para todas as súas irmáns. A súa aventura tamén muda a vida no rabaño e Engracia convértese na primeira ovella contadora de historias e é por iso que xa ningúen conta ovellas para durmir.